Op een spontane ochtend in juli, toen ons bezoek aan het MadNes-festival niet doorging, besloten we dat het hoog tijd was voor een flinke wandeling. Onze negende etappe van het Pieterpad stond op de planning: van Erm (Sleen) naar Coevorden, een tocht van zo’n 16 kilometer door het open landschap van Drenthe.
We hadden helaas niet goed naar de weersverwachting gekeken, en dat voelden we al snel. De wind had vrij spel op deze route die grotendeels door open velden voerde, en alsof dat nog niet genoeg was, kregen we onderweg ook een paar stevige buien over ons heen. Toch lieten we ons niet kisten. We hielden de moed erin en genoten van het weidse uitzicht om ons heen.
Hoewel deze etappe niet bekendstaat als de meest spectaculaire van het Pieterpad, verraste de route ons in positieve zin. Vooral Floris had de tijd van zijn leven. De uitgestrekte weilanden en akkers werden bevolkt door nieuwsgierige koeien, paarden en schapen, wat de perfecte gelegenheid bood om dierengeluiden en -namen te oefenen.
Halverwege besloten we even op adem te komen bij een plaatselijke snackbar en buurtkroeg voor een patatje als lunch. De sfeer was gemoedelijk en gezellig; de eigenaren, een Turks-Nederlands stel, waren druk in de weer met de voorbereidingen voor de voetbalwedstrijd van die avond. Nederland zou het opnemen tegen Turkije in het EK. We vroegen ons af hoe de sfeer later die avond zou zijn, en of ze blij zouden zijn met de uitslag.
Onderweg kwamen we ook nog langs een imker, waar we een potje honing kochten. Altijd leuk, zo’n herinnering aan de wandeling.
Aan het eind van de dag bereikten we Coevorden, waar onze fietsen bij het station op ons stonden te wachten. Als afsluiting een mooie fietstocht terug naar de auto. Een spontane, volle dag.
